Hongarije

De wijnbouw in Hongarije heeft een geschiedenis die teruggaat tot zeker in de Romeinse tijd. Eind zestiende eeuw ontdekte men in Hongarije de effecten van het verschijnsel botrytis cinerea, dit was de sleutel tot het succes van de zoete wijnen uit Tokaj in de zeventiende eeuw. Het land kende een glorietijd met een gunstige marktpositie binnen het Habsburgse rijk. Na de Tweede Wereldoorlog kwam het land onder communistische leiding en ging de infrastructuur voor de wijnhandel volledig verloren. De liberalisering van de economie in de jaren 90 zorgde voor de komst van buitenlandse investeerders die toekomst zagen in de Hongaarse wijnbouw.

Hongarije heeft goede klimatologische omstandigheden – gematigd continentaal – voor de productie van zowel uitgebalanceerde en aromatische witte als voldoende rijpe rode wijnen. Van de totale productie is ongeveer één derde rood en twee derde wit. De aanplant van de Hongaarse wijngaarden, met een gezamenlijke oppervlakte van ongeveer 64.000 ha, is buitengewoon gevarieerd. Beroemde gebieden naast Tokaj zijn o.a. Eger, Villány, Somló, Szekzárd, Badacsony, Sopron en Etyek-Buda.

Opvallende inheemse witte druivenrassen zijn de furmint, de druif van Tokaj, de aromatische hárslevelû, letterlijk: lindenblad, de leányka, letterlijk: meisjesdruif, de mezesfehér letterlijk: witte honing, szûrkebarát letterlijk: grijze monnik en synoniem voor pinot gris. Karakteristieke rode rassen zijn onder meer kadarka, kékfrankos (= blaufränkisch) en kékoporto (= portugieser).